Tijdens het reizen richting Noordpool,bleek internet een verademing gevend gebrek aan luxe☺.Vandaag vanuit een comfortabel hotel in Bodo,een update van de laatste dagen.
Dinsdag op Lofoten aangekomen,de natuur is hier overweldigend mooi!We worden meteen door gastheer Tom,directeur van het lokale opvangcentrum,op sleeptouw genomen en verkennen na aankomst het halve eiland in een gammel busje☺.We hebben het geluk de middernachtzon te zien,en horen Tom tijdens de rit uit over de opvang in Stamsund. Geen walvissen gezien,maar tegen al mijn principes in toch een stukje geproefd.Hier zien ze geen graten in de walvisvangst -geen kwetsbare groep op Lofoten...
Woensdag het opvangcentrum bezocht,tijdens de ochtendbriefing al onze vragen kunnen stellen. Er zijn 140 plaatsen,waarbij 80 mensen in het Mottaksentrum wonen. De andere bewoners wonen verspreid in huizen in de stad,waaronder een huis voor alleenstaande vrouwen en families.We bekijken ook een opvangcentrum voor minderjarigen dat recent de deuren moest sluiten door een dalend aantal binnenkomsten van minderjarigen.
We bezoeken een fabriek waar vis wordt verwerkt,veel asielzoekers zijn er tewerkgesteld.Opnieuw blijkt het belang van de inbedding van de opvangcentra in de omgeving.
We krijgen richtlijnen te zien van Hero rond identificatie van kwetsbare groepen, en krijgen stilletjesaan meer zicht rond de verantwoordelijke rol van UDI,de opvangcentra en ook diverse partners als de gemeente,scholen enz.
Tom brengt ons naar Svolvaer,aan de andere kant van het eiland,waar we huizen zien waar minderjarige asielzoekers tussen 16 en 18 jaar na een positieve beslissing worden voorbereid op zelfstandig wonen.De gemeentes staan in voor deze centra,jongeren mogen hier blijven tot ze volwassen zijn.Het verblijf kan verlengd worden tot 21 jaar,en velen doen dit uit onzekerheid om alleen te wonen.
We schepen opnieuw in tegen 20u30,terug op weg naar Bodo,doodmoe, maar met een goed gevoel en het hoofd vol indrukken.
Dinsdag op Lofoten aangekomen,de natuur is hier overweldigend mooi!We worden meteen door gastheer Tom,directeur van het lokale opvangcentrum,op sleeptouw genomen en verkennen na aankomst het halve eiland in een gammel busje☺.We hebben het geluk de middernachtzon te zien,en horen Tom tijdens de rit uit over de opvang in Stamsund. Geen walvissen gezien,maar tegen al mijn principes in toch een stukje geproefd.Hier zien ze geen graten in de walvisvangst -geen kwetsbare groep op Lofoten...
Woensdag het opvangcentrum bezocht,tijdens de ochtendbriefing al onze vragen kunnen stellen. Er zijn 140 plaatsen,waarbij 80 mensen in het Mottaksentrum wonen. De andere bewoners wonen verspreid in huizen in de stad,waaronder een huis voor alleenstaande vrouwen en families.We bekijken ook een opvangcentrum voor minderjarigen dat recent de deuren moest sluiten door een dalend aantal binnenkomsten van minderjarigen.
We bezoeken een fabriek waar vis wordt verwerkt,veel asielzoekers zijn er tewerkgesteld.Opnieuw blijkt het belang van de inbedding van de opvangcentra in de omgeving.
We krijgen richtlijnen te zien van Hero rond identificatie van kwetsbare groepen, en krijgen stilletjesaan meer zicht rond de verantwoordelijke rol van UDI,de opvangcentra en ook diverse partners als de gemeente,scholen enz.
Tom brengt ons naar Svolvaer,aan de andere kant van het eiland,waar we huizen zien waar minderjarige asielzoekers tussen 16 en 18 jaar na een positieve beslissing worden voorbereid op zelfstandig wonen.De gemeentes staan in voor deze centra,jongeren mogen hier blijven tot ze volwassen zijn.Het verblijf kan verlengd worden tot 21 jaar,en velen doen dit uit onzekerheid om alleen te wonen.
We schepen opnieuw in tegen 20u30,terug op weg naar Bodo,doodmoe, maar met een goed gevoel en het hoofd vol indrukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten